Samenvatting

“Het is goed zo!” waren de slotwoorden van mijn ouders, Hans en Kitty, voorafgaand aan hun zelfgekozen en zelf geregisseerde levenseinde. Ik ben de jongste van hun drie zonen en vertel dit waargebeurde verhaal van hun voltooide levens met een reden. Om inzicht te geven in het proces, van begin tot eind, dat zich bij hen en bij ons heeft afgespeeld. Ik hoop dat veel mensen daarmee hun voordeel kunnen doen.

Het doel is, om het verhaal van twee voltooide levens te delen en te beschrijven onder welke omstandigheden zij hun leven bewust en onder eigen regie hebben beëindigd. Niet alleen de moeilijke laatste stap maar meer nog het totale proces dat eraan voorafging en vol zat met afwegingen, emoties, pragmatisme en nog veel meer.

Het is een verhaal met twee kanten. De mooie kant beschrijft het voltooide leven van twee mensen die, na een gelukkig leven, een weloverwogen beslissing namen om zich naderend leed te besparen. Maar de duistere kant was er ook aan het eind. Die beschrijft de hobby-achtige wijze waarop ze hun laatste wens vormgaven, eenzaam en met primitieve middelen. Een weinig begeerlijke situatie die ik als onwenselijk bestempel in de huidige maatschappij.